Το συγκεκριμένο γλυπτό είναι τοποθετημένο μπροστά από το κτήριο της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Πατρών και μοιάζει πολύ με ένα ζεύγος από παραβολικές κεραίες που περιστρέφονται. Αποτελείται από δυο σφαιρικά κομμάτια ανοξείδωτου ατσαλιού, λαξευμένα στο κέντρο ώστε να έχουν τη μορφή δορυφορικών πιάτων. Αυτές οι δύο κεραίες είναι τοποθετημένες δίπλα-δίπλα. Στο κέντρο του δεξιού πιάτου υπάρχει μια εσοχή υποδηλώνοντας τον δέκτη, ενώ στο κέντρο του αριστερού παρατηρούμε μια εξοχή, που αναπαριστά τον πομπό. Από το κέντρο του κάθε «ημισφαιρίου», φέρονται προς την περιφέρεια του δακτυλίου συρμάτινες ακτίνες που προσδίδουν στο έργο μια δυναμική, ανάλογη του περιεχομένου του. Ο θεατής, ως δέκτης, δέχεται τους παλμούς των ηχητικών κυμάτων και προβληματίζεται για τις δυνατότητες μιας ουσιαστικής ανθρώπινης επικοινωνίας στο πλαίσιο της σύγχρονης, τεχνολογικά αναπτυγμένης εποχής.